วิทยานิพนธ์นี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาเปรียบเทียบแนวคิดเรื่องทุกข์ในพุทธปรัชญากับปรัชญาเอกซิสเตนเชียลิสม์ของฌอง-ปอล ซาตร์ ผลการศึกษาเปรียบเทียบสรุปได้ว่า
           ๑. ทุกข์ในพุทธปรัชญาจำแนกเป็นสองประเภทหลัก ๆ คือ ทุกข์ในอริยสัจกับทุกข์ในไตรลักษณ์ ทุกข์ในอริยสัจเน้นหนักที่เรื่องทางใจ ส่วนทุกข์ในไตรลักษณ์ครอบคลุมทั้งทุกข์ทางกายและทุกข์ทางใจ ส่วนทุกข์ในไตรลักษณ์ครอบคลุมทั้งทุกข์ทางกายและทุกข์ทางใจ
            ๒. พุทธปรัชญาให้ความสำคัญแก้ทุกข์ทางใจ โดยถือว่าทุกข์เป็นประเภทนี้มีบทบาทมากที่สุดในชีวิตมนุษย์ ทุกข์ดังกล่าวนี้มีสาเหตุมาจากตัณหา หากมนุษย์สามารถแก้ปัญหาเกี่ยวกับทุกข์ประเภทนี้ได้ ชีวิตของเขาก็จะหมดปัญหา
            ๓. พุทธปรัชญาได้เสนอวิธีการขจัดทุกข์ทางใจ เรียกว่า อริยมรรคมีองค์แปด โดยใจความอริยมรรคมีองค์แปดอาจสรุปสาระสั้น ๆ ได้ว่า ได้แก่การมองเห็นสรรพสิ่งตามความเป็นจริง
            ๔. ทุกข์ในทัศนะของฌอง-ปอล ซาตร์ ได้แก่ทุกข์ใจ ทุกข์ทางกาย ซาตร์ไม่ได้กล่าวถึงในปรัชญาของเขา ในทัศนะของซาตร์ทุกข์เกิดจากการที่มนุษย์ไม่ยอมรับว่าตนมีเสรีภาพ ความไม่ตระหนักรู้นั้นทำให้มนุษย์วิ่งหนีความแท้จริงของชีวิต และพยายามไขว่คว้าหาสิ่งภายนอกมาพอกพูนชีวิตอันว่างเปล่า ทุกข์ดังกล่าวนี้จะสิ้นไปถ้ามนุษย์ยอมรับความจริง

            พุทธปรัชญาและปรัชญาของซาตร์เห็นตรงกันว่า ความทะยานอยากคือที่มาของทุกข์และทุกข์จะดับเมื่อมนุษย์หยั่งเห็นความแท้จริงของชีวิต