งานวิจัยนี้กอปรด้วยวัตถุประสงค์ ๓ ประการ คือ เพื่อศึกษาหลักการใช้วาจาใน พระพุทธศาสนาเถรวาท เพื่อศึกษาการใช้วาจาเพื่อการสร้างสรรค์ในพระพุทธศาสนาเถรวาท และ เพื่อศึกษาการประยุกต์ใช้วาจาเพื่อการสร้างสรรค์ในวิถีชีวิตประจำวัน ผลการศึกษาพบว่า พระพุทธศาสนาเถรวาทยึดหลักนวังคสัตถุศาสน์ในการใช้วาจา และ การบรรลุเป้าหมายของการใช้วาจาขึ้นอยู่กับการเลือกใช้ภาษา การเลือกคน การเลือกแคว้น การใช้ ภาษาพูด และการใช้ภาษากาย ส่วนประเด็นการใช้วาจาเพื่อการสร้างสรรค์พบว่า พุทธพจน์ของ พระผู้มีพระภาคล้วนถือเป็นวาจาสุภาษิตได้ทั้งสิ้น โดยที่พุทธบริษัทก็ได้อาศัยวาจาสุภาษิตในการ ดำเนินชีวิตทั้งผู้ออกบวชและผู้ครองเรือน เป็นที่น่าสังเกตว่าการปฏิบัติตามพุทธพจน์ของฝ่าย บรรพชิตและคฤหัสถ์มีความแตกต่างกันอยู่บ้าง คือ ฝ่ายบรรพชิตมักปฏิบัติตนในระดับโลกุตระ ขณะที่คฤหัสถ์ทั่วไปมักค่อนไปทางระดับโลกียะ ด้านการประยุกต์ใช้วาจาในวิถีชีวิตประจำวันนั้น พบว่าคำสอนของพระศาสดาสามารถ นำพาชีวิตของผู้ปฏิบัติตามให้เข้าถึงความสงบสุขได้ในสองระดับ กล่าวคือ การปฏิบัติที่ถูกต้องดี งามต่อตนเอง ต่อญาติมิตร บริวาร และสังคม กอปรด้วยความเข้าใจที่ถูกต้อง รู้ว่าชีวิตคืออะไร ควรดำเนินชีวิตให้เป็นสุขอย่างไร และรู้วิธีการแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นได้โดยสันติวิธี อีก ประการหนึ่งคือการดำรงชีวิตให้อยู่เหนือปัญหาทั้งปวง รู้เท่าทันความเป็นจริงว่าความสุขที่แท้จริง ของชีวิตคืออะไร เส้นทางดำเนินสู่ความสุขที่แท้จริงเข้าถึงได้อย่างไร ดังนั้น การศึกษาพุทธพจน์ให้เข้าใจถูกต้อง แล้วน้อมนำมาประยุกต์ใช้ในวิถีชีวิตประจำวัน จึงนับเป็นประโยชน์สูงสุดของชีวิตทั้งภพนี้และภพหน้า Download : 255136.pdf
255136.pdf