Mahachulalongkornrajavidyalaya University

งานวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาหลักความสัมพันธ์ระหว่างครูกับศิษย์ในพระพุทธศาสนาและศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างครูกับศิษย์ในโรงเรียนมัธยมศึกษาอำเภอเมืองเชียงใหม่ ตามความคิดเห็นของครูสอนระดับมัธยมศึกษาตอนปลายและนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๖ ในโรงเรียนมัธยมศึกษาอำเภอเมืองเชียงใหม่ โดยวิธีการศึกษาใช้แบบสอบถามกับครูและนักเรียนโรงเรียนมัธยมศึกษาอำเภอเมืองเชียงใหม่ ทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และนำเสนอโดยการสร้างตารางประกอบการบรรยาย

ผลจากการศึกษา พบว่า ความสัมพันธ์ระหว่างศิษย์กับครู ด้านศิษย์พึงปฏิบัติต่อครูด้วยความเคารพ มีค่าความคิดเห็นตามระดับพฤติกรรมสูงสุดคือ แสดงความเคารพครูในห้องเรียน รองลงมาคือ ยกมือไหว้ เมื่อเห็นครนอกเวลาเรียน และยิ้มแย้ม แจ่มใส ไม่ทำหน้าบึ้งหน้างอ เมื่อพิจารณาความคิดเห็นของครูที่มีต่อพฤติกรรมของนักเรียนโดยรวมแล้ว จัดอยู่ในระดับปานกลาง ด้านศิษย์พึงปฏิบัติต่อครูด้วยการปรนนิบัติ บริการ มีค่าความคิดเห็นตามระดับพฤติกรรมสูงสุดคือ ช่วยเหลือครูจัดกิจกรรมในห้องเรียนด้วยความเต็มใจ รองลงมาคือ ช่วยเหลืองานตามที่ครูไหว้วานด้วยความเต็มใจ และให้ความช่วยเหลือในยามฉุกเฉิน เมื่อพิจารณาความคิดเห็นของครูที่มีต่อพฤติกรรมของนักเรียนโดยรวมแล้ว จัดอยู่ในระดับปานกลาง ส่วนด้านศิษย์พึงปฏิบัติต่อครูด้วยเชื่อฟังและตั้งใจเรียน มีค่าความคิดเห็นตามระดับพฤติกรรมสูงสุดคือ รับฟังความคิดเห็นของครู รองลงมาคือ ซื่อสัตย์ และมีความกตัญญู เมื่อพิจารณาความคิดเห็นของครูที่มีต่อพฤติกรรมของนักเรียนโดยรวมแล้ว จัดอยู่ในระดับปานกลางความสัมพันธ์ระหว่างครูกับศิษย์ ด้านการแนะนำฝึกฝนอบรมให้เป็นคนดี ด้วยกาย วาจา ใจ นักเรียนได้แสดงความคิดเห็นตามลำดับ ซึ่งค่าความคิดเห็นสูงสุดคือ ครูสอนศิษย์ให้เป็นคนรู้จักรับผิดชอบ รองลงมาคือ ครูสอนศิษย์ให้รู้จักกตัญญูต่อบิดามารดาและผู้มีพระคุณ และครูสอนศิษย์ให้มีความจงรักภักดีต่อชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ เมื่อพิจารณาระดับของความคิดเห็นของศิษย์โดยรวมแล้ว จัดอยู่ในระดับมาก ด้านการสอนวิชาการต่าง ๆ มีค่าความคิดเห็นสูงสุดคือ ครูตั้งใจถ่ายทอดวิชาความรู้โดยไม่ปิดบังอำพราง รองลงมาคือ ครูเปิดโอกาสให้ศิษย์ได้ซักถามระหว่างการสอน และครูสอนให้ศิษย์รู้จักค้นคว้าข้อมูลทางวิชาการอย่างสม่ำเสมอ เมื่อพิจารณาระดับของความคิดเห็นของศิษย์โดยรวมแล้ว จัดอยู่ในระดับมาก ส่วนด้านการยกย่องและป้องกัน มีค่าความคิดเห็นสูงสุดคือ ครูสอนให้ศิษย์รู้จักประกอบอาชีพที่สุจริต รองลงมาคือ ครูแนะนำวิชาการและวิชาชีพให้ศิษย์อย่างสม่ำเสมอ และครูสอนให้ศิษย์รู้จักแก้ปัญหาด้วยตนเอง เมื่อพิจารณาระดับของความคิดเห็นของศิษย์โดยรวมแล้ว จัดอยู่ในระดับมาก ความสัมพันธ์ระหว่างครูกับศิษย์เมื่อมองโดยภาพรวมทุก ๆ ด้านแล้ว จะเห็นได้ว่า ครูมีความคิดเห็นต่อพฤติกรรมของศิษย์ทุกด้านแบบเป็นกลาง ส่วนศิษย์มีความคิดเห็นต่อครูในระดับมากทุกด้าน

Download : 255166.pdf