งานวิจัยนี้  มีจุดประสงค์เพื่อศึกษาหลักธรรมที่เกี่ยวข้องกับความเพียร  ศึกษาความเพียรของพระโสณาเถรีที่ปรากฏในคัมภีร์พระพุทธศาสนา  และศึกษาการประยุกต์หลักความเพียรมาใช้ในสังคมปัจจุบัน

       การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ  (Qualitative Research)  ซึ่งเน้นการวิจัยทางเอกสาร (Documentary Research) ใช้ข้อมูลปฐมภูมิ (Primary Source) ได้แก่ พระไตรปิฎก    ส่วนข้อมูลทุติยภูมิ  (Secondary Source)  ได้แก่  พุทธธรรม    รวมทั้งเอกสารหรือตำราทางวิชาการอื่น ๆ  และงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง

       ผลการศึกษาวิจัยพบว่า   หลักธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงแก่บริษัท ๔       ซึ่งจัดเป็นหมวดธรรมจำนวนหลายหมวดธรรมนั้น  จะมีความเพียรปรากฏทุกหมวด  เช่น อิทธิบาท ๔  พละ ๕  อินทรีย์ ๕  โพชฌงค์ ๗  มรรคมีองค์ ๘ ความเพียรจะต้องมี    องค์ธรรมอื่นมาปฏิบัติร่วมกัน  เป็นธรรมที่สนับสนุนกันและกัน  ผู้ปฏิบัติจึงสามารถ 

บรรลุธรรมได้  ความเพียรของพระโสณาเถรี    เป็นกุศลธรรมที่ได้สั่งสมมาจากอดีตชาติด้วยความปรารถนาตำแหน่งผู้เป็นเลิศด้านปรารภความเพียร    ในปัจจุบันชาติ    แม้ท่านเป็นภิกษุณีที่บวชเมื่อแก่    แต่ท่านมีความเพียรเจริญกายานุปัสนาสติปัฏฐานในทุกอิริยาบถ  จึงบรรลุอรหัตผลในขณะต้มน้ำ    พระพุทธเจ้าทรงยกย่องว่าเป็นยอดของภิกษุณีทั้งหลาย ผู้ปรารภความเพียรการประยุกต์หลักความเพียรมาใช้ในสังคมปัจจุบัน  เป็นการจำแนกความเพียร

แบบโลกียะ    ด้วยการเป็นผู้ขยัน    ไม่เกียจคร้านในการเลี้ยงชีพ    การประกอบการงาน  การแสวงหาโภคทรัพย์  เพื่อประโยชน์สุขในการครองเรือน ส่วนความเพียรแบบโลกุตตระ  เป็นความเพียรแบบบรรพชิต ปฏิบัติเพื่อละอกุศลธรรม เจริญในกุศลธรรม หรือ การเจริญสติปัฏฐานเพื่อบรรลุเป้าหมาย  คือ  มรรค  ผล  นิพพาน
Download :  255152.pdf