วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาอานาปานัสสติสมาธิที่พระพุทธเจ้าทรงแสดง   ที่พระสารีบุตรเถระอธิบายไว้ในคัมภีร์ปฏิสัมภิทามรรค และความสอดคล้องของอานาปานัสสติสมาธิที่พระสารีบุตรเถระอธิบายกับที่พระพุทธเจ้าทรงแสดง อันมีปรากฏในพระไตรปิฏกและคัมภีร์  ที่เกี่ยวข้อง
      ผลการวิจัยพบว่า อานาปานัสสติที่ปรากฏในพระสูตรต่างๆ ทั้งที่กล่าวไว้เป็นการเฉพาะ และที่มารวมกับกรรมฐานอื่น ถือได้ว่าเป็นพระสูตรสำคัญที่บันทึกหลักการของการปฏิกรรมฐานได้อย่างสมบูรณ์ พระสังคีกาจารย์ทั้งหลายได้ร้อยกรองสังคายนาทรงจำนำสืบกันมา และได้มีการจารึกเป็นอักษรจัดพิมพ์เป็นพระไตรปิฏก รักษาสืบมาจนถึงปัจจุบัน จึงกล่าวได้ว่าเป็นพระสูตรที่สำคัญต่อ  พระพุทธศานา ทั้งในด้านวิชาการ ด้านการปฏิบัติกรรมฐานและหลักพุทธธรรม โดยพระสารีบุตรเถระ ผู้ได้รับยกย่องจากพระพุทธองค์ว่า เป็นผู้มีปัญญามาก ได้นำพระพุทธดำรัสที่ตรัสไว้มาอธิบายในคัมภีร์ปฏิสัมภิทามรรค พระไตรปิฏกเล่มที่ ๓๑ ได้ย่างแจ่มแจ้งชัดเจน นับเป็นคัมภีร์สำคัญที่บันทึกหลักการของการเจริญอานาปานัสสติสมาธิ และได้รับการรักษาสืบทอดอย่างแพร่หลาย ทำให้การปฏิบัติกรรมฐานในพระพุทธศาสนา มีความเจริญรุ่งเรืองมาตราบเท่าถึงทุกวันนี้

Download :  255013.pdf