การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ ศึกษาปัจจัยจิตลักษณะและปัจจัยจิตสังคมที่มีผลต่อกระบวนการรับรู้การเรียนการสอนของนิสิตพุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธจิตวิทยา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย อำเภอวังน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา และ เปรียบเทียบปัจจัยจิตลักษณะและปัจจัยจิตสังคมที่มีผลต่อกระบวนการรับรู้การเรียนการสอนของนิสิตพุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธจิตวิทยา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย อำเภอวังน้อย พระนครศรีอยุธยา รวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามกับกลุ่มตัวอย่างนิสิตชั้นปีที่ ๑-๒-๓ ที่กำลังศึกษาอยู่ในคณะมนุษยศาสตร์ รวมทั้งสิ้น ๕๐ รูป/คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบสมมติฐานด้วยค่าสถิติเอฟ (F-test) และค่าสหสัมพันธ์ของเพียร์สัน (Pearson correlation) ผลการศึกษาพบว่า ปัจจัยส่วนบุคคลไม่มีความสัมพันธ์กับกระบวนการเรียนรู้หลักสูตรพุทธจิตวิทยาส่วนปัจจัยทางจิตลักษณะและจิตสังคมมีความสัมพันธ์ต่อกระบวนการเรียนรู้หลักสูตรพุทธจิตวิทยา ของนิสิตมหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธจิตวิทยา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย อำเภอวังน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ดังนี้ ๑) ความเชื่อมั่นในตน มีความสัมพันธ์กับกระบวนการรับรู้การเรียนการสอนของนิสิตด้านการจัดการเรียนการสอน ๒) แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ มีความสัมพันธ์กับกระบวนการรับรู้การเรียนการสอนของนิสิตด้านหลักสูตร ด้านการจัดการเรียนการสอน ด้านการใช้สื่อการสอน ด้านการวัดผลและประเมินผล และในภาพรวม ๓) ลักษณะมุ่งอนาคต มีความสัมพันธ์กับกระบวนการรับรู้การเรียนการสอนของนิสิต ในทุกด้าน ได้แก่ ด้านหลักสูตร ด้านการจัดการเรียนการสอน ด้านการจัดกิจกรรม ด้านการใช้สื่อการสอน ด้านการวัดผลและประเมินผล และในภาพรวม ๔) สัมพันธภาพกับเพื่อน มีความสัมพันธ์กับกระบวนการรับรู้การเรียนการสอนของนิสิตด้านหลักสูตร ด้านการจัดการเรียนการสอน ด้านการจัดกิจกรรม ด้านการใช้สื่อการสอน และในภาพรวม ๕) สัมพันธภาพกับครอบครัว มีความสัมพันธ์กับกระบวนการรับรู้การเรียนการสอนของนิสิตด้านหลักสูตร ด้านการจัดการเรียนการสอน และในภาพรวม ๖) สัมพันธภาพกับอาจารย์ มีความสัมพันธ์กับกระบวนการรับรู้การเรียนการสอนของนิสิตในทุกด้าน ได้แก่ ด้านหลักสูตร ด้านการจัดการเรียนการสอน ด้านการจัดกิจกรรม ด้านการใช้สื่อการสอน ด้านการวัดผลและประเมินผล และในภาพรวม ดังนั้นปัจจัยจิตลักษณะและปัจจัยจิตสังคม มีความสัมพันธ์กับกระบวนการรับรู้การเรียนการสอนของนิสิตที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ ๐.๐๑ และ ระดับนัยสำคัญทางสถิติ ๐.๐๕ เมื่อพิจารณาจำแนกตามคู่ปัจจัยจิตลักษณะและปัจจัยจิตสังคม สามารถอธิบายได้ดังนี้ ปัจจัยด้านความเชื่อมั่นในตน ด้านแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ ด้านลักษณะมุ่งอนาคต ด้านสัมพันธภาพกับเพื่อน ด้านสัมพันธภาพกับครอบครัว ด้านสัมพันธภาพกับอาจารย์ พบว่า มีความสัมพันธ์กับกระบวนการรับรู้การเรียนการสอนของนิสิตในทุกด้าน ได้แก่ ด้านหลักสูตร ด้านการจัดการเรียนการสอน ด้านการจัดกิจกรรม ด้านการใช้สื่อการสอน ด้านการวัดผลและประเมินผล
Download