การวิจัยครั้งนี้วัตถุประสงค์คือ ๑. เพื่อศึกษาสภาพทั่วไปการบริหารจัดการการใช้แรงงานต่างด้าวของผู้ประกอบการใน อำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ ๒. เพื่อเปรียบเทียบความคิดเห็นของผู้ประกอบการในการบริหารจัดการการใช้แรงงานต่างด้าวใน อำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ โดยจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคล ๓. เพื่อวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของหลักสังคหวัตถุ ๔ กับการบริหารจัดการการใช้แรงงานต่างด้าวของผู้ประกอบการใน อำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปรา การ ๔. เพื่อศึกษาปัญหา อุปสรรค และข้อเสนอแนะต่อ การบริหารจัดการการใช้แรงงานต่างด้าวของผู้ประกอบการใน อำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ

  การวิจัยครั้งนี้เป็นแบบผสานวิธี ประกอบด้วยการวิจัยเชิงปริมาณ และการวิจัยเชิงคุณภาพ การวิจัยเชิงปริมาณ ดำเนินการโดยศึกษากลุ่มตัวอย่างจำนวน ๓๓๒ คน จากประชากรซึ่งเป็นผู้ประกอบการที่ใช้แรงงานต่างด้าว ทั้งหมด ๑,๙๕๐ คน คำนวณขนาดกลุ่มตัวอย่างโดยใช้สูตรของทาโร่ ยามาเน่ เครื่องมือที่ใช้เก็บรวมรวมข้อมูลได้แก่แบบสอบถามแบบประมาณค่า ๕ ระดับที่ระดับความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ ๐.๙๕๐ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบสมมติฐานโดยการทดสอบค่าที และการทดสอบค่าเอฟ โดยการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว  และเปรียบเทียบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยเป็นรายคู่โดยวิธีผลต่างนัยสำคัญน้อยที่สุด และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ด้วยวิธีของเพียร์สัน การวิจัยเชิงคุณภาพดำเนินการโดย สัมภาษณ์เชิงลึกผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ๑๔ รูป/คน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนา

ผลการวิจัยพบว่า

  ๑. การบริหารจัดการการใช้แรงงานต่างด้าวของผู้ประกอบการใน อำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก (  = ๓.๘๕, S.D. = ๐.๖๗๗) เมื่อจำแนกเป็นรายด้านพบว่า อยู่ในระดับมากทุกด้าน ตามลำดับค่าเฉลี่ย คือ ๕ ด้าน ด้านการบังคับบัญชาสั่งการ

  (  = ๓.๘๘, S.D. = ๐.๗๓๔) ด้านการจัดการองค์กรในการทำงาน (  = ๓.๘๖, S.D. = ๐.๗๒๘) ด้านการวางแผนในการทำงาน (  = ๓.๘๕, S.D. =๐.๘๐๒) ด้านการประสานงานในการทำงาน (  =๓.๘๕, S.D. =๐.๗๔๒) ด้านการควบคุมงาน (  = ๓.๘๓, S.D. = ๐.๗๓๖) ทุกด้านอยู่ในระดับมาก ตามลำดับ

 
๒. ผลการเปรียบเทียบความคิดเห็นของ การบริหารจัดการการใช้แรงงานต่างด้าวของผู้ประกอบการใน อำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ โดยจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล พบว่าผู้ประกอบการ ที่มีอายุ ระดับการศึกษา ต่างกัน มีความคิดเห็นไม่แตกต่างกัน จึงปฏิเสธสมมติฐานการวิจัย ส่วนผู้ประกอบการ ที่มี เพศ ตำแหน่ง ระยะเวลาดำเนินการ ต่างกัน มีความคิดเห็นแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ ๐.๐๕ จึงยอมรับสมมติฐานการวิจัย

 
๓. ความสัมพันธ์ระหว่างหลักสังคหวัตถุ ๔ กับการบริหารจัดการการใช้แรงงานต่างด้าวของผู้ประกอบการใน อำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ พบว่า หลักสังคหวัตถุ ๔ มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับการบริหารจัดการการใช้แรงงานต่างด้าวของผู้ประกอบการ โดยภาพรวมอยู่ในระดับสูง (R=๐.๘๓๐)

  ๔. ปัญหา อุปสรรค การบริหารจัดการการใช้แรงงานต่างด้าวของผู้ประกอบการใน อำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ พบว่า มีปัญหาเรื่องการสื่อสารกับแรงงานต่างด้าว ปัญหาที่พักอาศัย ปัญหาการยอมรับแรงงานต่างด้าว และปัญหาการขาดแคนแรงงาน  ข้อเสนอแนะได้แก่ ด้านการสื่อสารต้องอธิบายและการสั่งการให้ชัดเจน โดยผู้ที่พูดภาษาของแรงงานต่างด้าวได้ ด้านที่พัก ผู้ประกอบการควรอำนวยความสะดวกตามสมควร ด้านการยอมรับ ผู้ประกอบการควรให้ความเสมอภาคระหว่างแรงงานไทยและแรงงานต่างด้าว ด้านการขาดแคลนแรงงาน ผู้ประกอบการควรสรรหาแรงงานที่มีความรู้ความสามารถจากแหล่งที่เชื่อถือได้ และควรเปิดโอกาสให้แรงงานต่างด้าวได้แสดงความคิดเห็น เพื่อนำมาปรับปรุงการบริหารจัดการ

Download