วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ มีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษามัชเฌนธรรมเทศนาที่ปรากฎในคัมภีร์สังยุตตนิกาย นิทานวรรค การวิเคราะห์สารัตถะของมัชเฌนเทศนาในพระพุทธศาสนาเถรวาทและคุณค่าทางจริยธรรมของมัชเฌนเทศนา
    ผลการวิจัยพบว่า มัชเฌนเทศนาเป็นหลังความจริงที่เป็นตามธรรมชาติหรือธรรมที่เป็นกลาง สารัตถะของมัชเฌมเทศนาเป็นหลังความจริงที่เป็นกลางตามธรรทชาติหรือธรรมที่เป็นกลางซึ่งพระตถาคทรงไม่เอียงเข้าหาทิฎฐิ ๔ คู่ กล่าวคือ ลัทธิว่าสิ่งทั้งหลายมีอยู่จริงและลัทธิว่าทั้งหลายไม่มีจริง,ลัทะฺว่าเที่ยงหรือลัทธิว่าขาดสูญ,ลัทธฺถือว่าสุขทุกข์เป็นต้นตนทำเองและลัทธิถือว่าสุขทุกข์เป็นต้นเกิดจากตัวการภายนอก,การถือว่าผู้ทำและผู้เสวยผลเป็นต้นเป็นตัวการเดียวกันและการถือว่าผู้ทำแและผู้เสวยผลเป็นต้นคนละอย่างขาดจากกันพระพุทธองค์ทรงแสดงธรรมสายกลางมีกระบวนการเกิดแห่งทุกข์และกระบวนการดับแห่งทุกข์ไม่พบข้อปฎิบัติในมัชเฌนธรรมเทศนา แต่มีพระสูตรกลุ่มหนึ่งระบุข้อปฏิบัติเพื่อดับองค์ธรรมแต่ละอย่างในมัชเฌนธรรมเทศนานั้น ในแง่สัจธรรม มัชเฌนธรรมเทศนาและอริยสัจ ๔ มีความหมายเท่ากัน แต่ในแง่จริยธรรม กระบวนการเกิดทุกข์และกระบวนการดับทุกข์ในมัชเฌน
ธรรมเทศนาเป็นแก่นของอริยสัจ ๔ และสรุปลงในอริยสัจ ๔ ได้อย่างถูกต้องสมบูรณ์
 

Download :  255108.pdf