งานวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ ๓ ประการ ได้แก่ ๑) เพื่อศึกษาการสร้างสรรค์ทางศิลปกรรมของขัวศิลปะ จังหวัดเชียงราย ๒) เพื่อศึกษาการสร้างสรรค์ทางศิลปกรรมเพื่อการพัฒนาสังคมของขัวศิลปะ และ ๓) เพื่อศึกษาปัญหาอุปสรรคและปัจจัยที่มีผลต่อของการสร้างสรรค์ทางศิลปกรรมเพื่อการพัฒนาสังคมของขัวศิลปะ เป็นการศึกษาด้วยวิธีการทางคุณภาพ ใช้การสัมภาษณ์เชิงลึก (In-depth Interview) บุคคลที่เกี่ยวข้องและการศึกษาเชิงเอกสารเป็นเครื่องมือหลักในการวิจัย

ผลการวิจัยพบว่า ๑) การสร้างสรรค์ทางศิลปกรรมของขัวศิลปะไม่มีการกำหนดกรอบแนวทางที่ตายตัว แต่ให้อิสระกับศิลปินได้สร้างสรรค์ผลงานตามความชำนาญหรือความสนใจของตนเอง ขัวศิลปะทำหน้าที่เพียงพื้นที่ให้ศิลปินได้จัดแสดงนิทรรศการและร่วมกันสร้างสรรค์งานศิลปะขนาดใหญ่เพื่อรับใช้สังคม ซึ่งในการสร้างสรรค์ผลงานศิลปร่วมกันจะมีการกำหนดแนวคิดและเทคนิคที่ใช้ไว้กว้างๆ เพื่อเป็นแนวทางให้กับศิลปิน

๒) การสร้างสรรค์ทางศิลปกรรมเพื่อการพัฒนาสังคมของขัวศิลปจังหวัดเชียงรายดำเนินไปอย่างเป็นกระบวนการ เริ่มจากพัฒนาตัวศิลปินเองเพื่อลดอัตตาตัวตน และเพื่อให้สามารถทำงานร่วมกับภาคส่วนอื่นของสังคม ขยับสู่การพัฒนาผู้อื่นโดยเน้นที่การสร้างสุนทรียภาพให้เกิดในใจของสมาชิกกลุ่มอื่นในสังคม พัฒนาสังคมด้วยการใช้ศิลปะเป็นเครื่องมือ จนเชียงรายเป็นเมืองที่มีชื่อเสียงในด้านงานศิลปะ และสามารถมีเศรษฐกิจที่อิงอยู่กับการท่องเที่ยวเชิงศิลปะได้ 

๓) ปัญหาอุปสรรคและปัจจัยที่มีผลต่อของการสร้างสรรค์ทางศิลปกรรมเพื่อการพัฒนาสังคมของขัวศิลปะ คือการไม่ได้รับการสนับสนุนจากภาครัฐอย่างเต็มที่ ขณะที่ภาคเอกชนให้การสนับสนุนค่อน ข้างมากจากการที่ขัวศิลปะทำงานในลักษณะของจิตอาสาเพื่อสังคมมาอย่างต่อเนื่อง แต่การสนับสนุนของภาคเอกชนเป็นไปในเชิงปริมาณคือการทำกิจกรรมขนาดเล็กร่วมกันครั้งต่อครั้งตามความสนใจของเอกชน ทำให้ขัวศิลปะไม่สามารถดำเนินโครงการขนาดใหญ่ระดับชาติเช่นการสร้างหอศิลปะได้ แต่สามารถขับ เคลื่อนการทำงานเพื่อสังคมผ่านกิจกรรมความร่วมมือได้

 Download