วิทยานิพนธ์ฉบับนี้เป็นการศึกษาการประยุกต์หลักพุทธกิจในการพัฒนาคุณภาพชีวิตพระสงฆ์ไทยซึ่งมีวัตถุประสงค์ในการวิจัย ๓ ประการคือ (๑) เพื่อศึกษาหลักพุทธกิจในพระพุทธศาสนาเถรวาท (๒) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ของพุทธกิจกับการพัฒนาคุณภาพชีวิต (๓) เพื่อศึกษาการประยุกต์ใช้พุทธกิจในการพัฒนาคุณภาพชีวิตพระสงฆ์ไทย ซึ่งเป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพ โดยศึกษาข้อมูลจากพระไตรปิฎกและเอกสารงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง

             ผลการวิจัยพบว่า ในสมัยพุทธกาลพระพุทธเจ้าทรงบำเพ็ญพุทธกิจมาตลอดระยะเวลา ๔๕ พรรษาเป็นกิจของพระพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ ที่จะต้องปฏิบัติและปฏิบัติสืบต่อกันมาทุกพระองค์ ในพระไตรปิฎกได้กล่าวถึง หลักพุทธกิจ เรียกว่า หลักการปฏิบัติของพระพุทธเจ้า คือ (๑) พุทธกิจเวลาเช้า เสด็จออกบิณฑบาต (๒) พุทธกิจเวลาเย็น ทรงแสดงธรรม (๓) พุทธกิจเวลาค่ำ ประทานโอวาทแด่เหล่าภิกษุ (๔) พุทธกิจเวลาเที่ยงคืน ทรงตอบปัญหาเทวดา (๕) พุทธกิจเวลาจวนสว่าง ทรงตรวจดูบุคคลที่จะบรรลุธรรมด้วยข่ายพระญาณ เมื่อบุคคลหมั่นปฏิบัติในหลักพุทธกิจ ตามแนวทางของพระพุทธเจ้าแล้ว ย่อมเป็นเหตุให้ได้รับประโยชน์สุขทั้งในโลกนี้และโลกหน้า

             ในปัจจุบันนี้ พระสงฆ์กำลังประสบปัญหาไม่ปฏิบัติตามหน้าที่ เช่น ไม่ออกบิณฑบาต     ไม่สนใจศึกษาเล่าเรียน ไม่ทำหน้าที่ตามสถานะของตนที่เป็นอยู่ และละเลยต่อกิจที่พึงกระทำ         จึงกลายเป็นสาเหตุให้เกิดปัญหาในสังคมพระสงฆ์ไทยปัจจุบันซึ่งนับวันจะไม่สนใจต่อหลักคำสอนทางศาสนาและไม่ปฏิบัติตามหากนำหลักพุทธกิจมาประยุกต์ใช้เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตพระสงฆ์ไทยแล้ว นำไปประพฤติปฏิบัติตามหลักพุทธกิจกันอย่างจริงจังก็ จะสามารถช่วยป้องกันปัญหานี้ได้ และพระสงฆ์ไทยก็จะมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น และจะช่วยให้พระสงฆ์ไทยปฏิบัติตามหลักพุทธกิจได้อย่างถูกต้อง