สารนิพนธ์ฉบับนี้ มีวัตถุประสงค์ ๒ ประการคือ ๑) เพื่อศึกษาความงามของสตรีในพระไตรปิฎกและอรรถกถาและ ๒)เพื่อศึกษาวิเคราะห์แนวคิดเรื่องความงามของสตรีในพระพุทธศาสนา

จากการศึกษาพบว่าความงามของสตรีในพระไตรปิฎกและอรรกกถา มีหลายมิติและมีคุณค่าใน  ๒  ด้าน คือ ๑) งามภายนอก เป็นความงามทางร่างกายที่ปรากฏให้เห็นเป็นรูปธรรม เมื่อเห็นแล้วเกิดความรู้สึกต่อสิ่งนั้นในลักษณะมองเห็นคุณค่า เช่น เกิดความพอใจ รักใคร่  อยากดู หรือเบิกบานใจ และ ๒) งามภายใน เป็นความงามที่มุ่งเน้นด้านสภาพจิตของบุคคล ให้มีสมรรถนะทางจิตที่ดี มีคุณธรรมประจำใจ เช่น การช่วยเหลือผู้อื่น  มีเมตตากรุณาต่อเพื่อนมนุษย์ นอกจากนี้แล้ว หลักธรรมที่ส่งเสริมความงามของสตรีที่เป็นเครื่องมือพัฒนาความประพฤติของสตรีให้งดงามสูงขึ้นตามลำดับคือ กุศลกรรม (ความดีงาม) ขันติ (ความอดทน)โสรัจจะ (ความว่าง่าย) อัปปมาทะ(ความไม่ประมาท) และ อริยมรรคมีองค์ ๘

             แนวคิดความงามของสตรีในพระพุทธศาสนาพบว่าให้คุณค่าความงามเชิงสุนทรียภาพต่อตนเอง ชุมชนและสังคม ความงามของสตรีมีคุณค่าและองค์ประกอบที่สำคัญ คือกิริยามรรยาทและวัตรปฏิบัติดีงาม (หรือนิสัยดีและจริยาวัตรดี) รวมทั้งคุณค่าของการพัฒนาตนเองให้มีคุณธรรม  ประจำใจอื่นๆ คือ กรรมดี (ทำดี พูดดี คิดดี) ควบคุมตนเองดีสงบเสงี่ยมดี ครองตนดี โดยไม่หลงลืม หรือประมาทเลินเล้อ และการพัฒนาตนเองตั้งแต่รากฐานจนถึงขั้นสูงตามหลักศีล สมาธิและปัญญา

Download