งานวิจัยนี้มีจุดประสงค์เพื่อการศึกษาชีวประวัติของพระมหากัสสปเถระ,ปฏิปทาเฉพาะตัว และบทบาทในการเผยแผ่พระพุทธศาสนาเถรวาท อันเป็นแบบอย่างที่ดี ผู้วิจัยได้แบ่งการศึกษาออกเป็น ๕ บท ในแต่ละบทได้ศึกษางานสำคัญ ดังนี้

          บทที่ ๑  ความเป็นมาและวัตถุประสงค์ของการวิจัย
          บทที่ ๒ ประวัติและความเกี่ยวข้องกับบุคคลต่าง ๆ ของพระมหากัสสปเถระ
          บทที่ ๓ บทบาทการเผยแผ่และรักษาพระพุทธศาสนาของพระมหากัสสปเถระ
          บทที่ ๔ วิธีการและบทบาทในการบริหารคณะสงฆ์ของพระมหากัสสปเถระ
          บทที่ ๕ สรุปผลการวิจัยและข้อเสนอแนะ

          จากการศึกษาถึงบทบาทของพระมหากัสสปเถระในการเผยแผ่พระพุทธศาสนาเถรวาท ตั้งแต่ชีวิตเริ่มต้นจนถึงวาระสุดท้ายของท่าน มีความโดดเด่น ดังต่อไปนี้

          ความเป็นผู้มักน้อยสันโดษ พระมหากัสสปเถระ เป็นแบบอย่างของผู้สันโดษที่ก่อให้เกิดความเลื่อมใสของผู้มีความเป็นอยู่อย่างเรียบง่าย อันเป็นธรรมเนียมของนักบวชที่ควรใช้เป็นตัวอย่างของการปฏิบัติด้านนี้

          ความเป็นผู้คงแก่เรียน ท่านพระมหากัสสปเถระ แม้บวชเมื่ออายุมาก ท่านก็ไม่ทอดธุระในพระศาสนา มุ่งประพฤติปฏิบัติจนเกิดความสมบูรณ์ในไตรสิกขา ไปถึงที่จุดหมาย คือ พระอรหัตผล เป็นผู้แตกฉานในองค์ธรรม อบรมสั่งสอนภิกษุทั้งทางตรงและทางอ้อม จนเป็นที่เคารพของหมู่ภิกษุ

          ผู้ประพฤติดีปฏิบัติชอบ   ท่านพระมหากัสสปเถระ   ได้เป็นแบบอย่างของผู้ประ พฤติดีปฏิบัติชอบจนเป็นที่เคารพยำเกรงของเพื่อนภิกษุ ถือเป็นการสั่งสอนด้วยการปฏิบัติ ซึ่งมีผลมากกว่าการพูดอบรมสั่งสอน

          มหาสังฆปาโมกข์ พระมหากัสสปเถระ ได้รับมอบหมายให้เป็นประธานทำสังคายนาพระธรรมวินัยครั้งแรกในปีพุทธปรินิพพาน อันเป็นการรักษาหลักการและข้อปฏิบัติที่ถูกต้อง ใช้เป็นแนวทางการศึกษาและปฏิบัติสืบมา ซึ่งเป็นต้นแบบของพระพุทธศาสนาเถรวาทสืบมาจนถึงปัจจุบัน