บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาหลักการเยียวยาจิตใจผู้ป่วย เพื่อศึกษาวิธีการเยียวยาจิตใจผู้ป่วยโดยพระสงฆ์ในสังคม และเพื่อศึกษาแนวทางการเยียวยาจิตใจผู้ป่วยโดยพระสงฆ์ในสังคมปัจจุบัน โดยมีกลุ่มตัวอย่าง คือ พระสงฆ์ผู้มีประสบการณ์เยียวยาจิตใจผู้ป่วยมากกว่า ๕ ปีขึ้นไป จำนวน ๙ รูป เป็นผู้ให้ข้อมูลหลัก มีเจ้าหน้าที่พยาบาลและญาติผู้ป่วย อีกจำนวน ๖ คน เป็นผู้ให้ข้อมูลรองต่อแนวทางการเยียวยาจิตใจผู้ป่วยโดยพระสงฆ์

การวิจัยนี้ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ที่ยึดเอากระบวนการตีความตามเครื่องมือแบบสัมภาษณ์ที่ใช้ในการดำเนินการวิจัยของลอสแมนและรอลลิส ได้แก่ (๑) การรวบรวมข้อมูลการเยียวยาจิตใจผู้ป่วยโดยพระสงฆ์ (๒) สร้างกระบวนการความคิดต่อข้อมูลที่รับมา (๓) ถอดเทปอย่างละเอียดและนำคำพูดมาสรุปเป็นหมวดหมู่ตามวัตถุประสงค์ (๔) ตรวจสอบความเที่ยงตรงให้ครอบคลุมเนื้อหา (๕) รายงานผลโดยอาศัยข้อมูลการสัมภาษณ์ พร้อมทั้งอ้างอิงหลักการ ทฤษฎี งานวิจัยและบทความที่เชื่อถือได้

ผลการวิจัยพบว่า ด้านหลักการเยียวยาจิตใจผู้ป่วยมีทิศทางเดียวกัน คือ ใช้หลักพรหมวิหารธรรมที่สอดคล้องกับสภาวการณ์เป็นเครื่องนำทาง ตามด้วยหลักอริยสัจธรรม และหลักจิตวิทยาโดยมีสติเป็นเครื่องกำกับ ด้านวิธีการเยียวยาจิตใจผู้ป่วยในสังคม เริ่มจากการสร้างสัมพันธภาพด้วยความเป็นกัลยาณมิตรที่คอยรับความรู้สึกอันแท้จริงของผู้ป่วย แล้วสะท้อนเงื่อนปมอันเป็นเหตุแห่งทุกข์ และจบลงด้วยการนำเสนอแนวทางคลี่คลายความทุกข์ทางใจ พร้อมทั้งมอบเครื่องมือในการพัฒนาจิตใจให้แก่ผู้ป่วยตามพื้นฐานอันเหมาะสมของแต่ละบุคคล ส่วนด้านแนวทางการเยียวยาจิตใจผู้ป่วยในสังคมปัจจุบันนั้น พระสงฆ์ผู้เยียวยาควรมีความเข้าใจหลักการเยียวยาจิตใจทั้งภาคทฤษฎีและวิธีการในภาคปฏิบัติ แล้วประยุกต์ใช้ให้เหมาะสมกับผู้ป่วย โดยมุ่งเน้นเยียวยาที่สาเหตุแห่งความทุกข์ทางใจเป็นสำคัญ พร้อมทั้งฝึกตนเองในฐานะศิษย์ผู้รับความรู้จากอาจารย์ที่เป็นผู้ป่วย

ดาวน์โหลด