การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์   เพื่อศึกษาหาความสัมพันธ์และเปรียบเทียบการนำหลักไตรสิกขา ไปใช้ในชีวิตประจำวันของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ ๔-๖ โรงเรียนเทศบาล ๑  จังหวัดนครนายก  โดยศึกษาว่านักเรียนนำหลักไตรสิกขา (ศีล สมาธิและปัญญา) ไปใช้ในชีวิตประจำวัน ได้แก่ การบริโภคอาหาร  การศึกษา การออกกำลังกาย การพักผ่อนและมีจิตอาสา  เมื่อจำแนกตามเพศ ระดับชั้น อาชีพผู้ปกครอง การอบรมสั่งสอนของผู้ปกครอง ว่าแตกต่างกันหรือไม่อย่างไร  กลุ่มตัวอย่างได้แก่นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ ๔-๖ ประจำปีการศึกษา ๒๕๕๕   จำนวน  ๓๕๘  คน  เครื่องมือที่ใช้ได้แก่ แบบสอบถามมีมาตราส่วนแปรค่า ๕ ระดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ย (Mean) ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) และทดสอบความสัมพันธ์ของ  ไค-สแควร์ (chi-square)  ทดสอบที (t-test)  วิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียว (One-way ANOVA) และทดสอบค่าเฉลี่ยรายคู่ของเซฟเฟ่ (Scheffe’s Method)

ผลการศึกษาพบว่า

                                                                                                                  .              ๑.  โดยศึกษาว่านักเรียน ได้การนำหลักไตรสิกขาไปใช้ในชีวิตประจำวัน ในภาพรวมและรายด้านอยู่ในระดับมากดังนี้   (๑.๑) ด้านการบริโภคอาหารและด้านการออกกำลังกาย ได้นำหลักไตรสิกขาไปใช้ในชีวิตประจำวันเรียงลำดับด้วยปัญญา สมาธิ และศีล  (๑.๒) ด้านการศึกษาและด้านการพักผ่อน เรียงลำดับด้วย ศีล สมาธิ และปัญญา   (๑.๓) ด้านจิตอาสาเรียงลำดับด้วย ปัญญา ศีล และสมาธิ

                 ๒. การนำหลักไตรสิกขาไปใช้ในชีวิตประจำวันของนักเรียน ไม่มีความสัมพันธ์กับอาชีพของผู้ปกครองและฐานะเศรษฐกิจของครอบครัว....................                      ๓. การนำหลักไตรสิกขาไปใช้ในชีวิตประจำวันของนักเรียน ไม่แตกต่างกัน เมื่อจำแนกตามเพศ  ระดับชั้น และการอบรมสั่งสอนของผู้ปกครอง

ดาวน์โหลด