วิทยานิพนธ์เรื่องนี้เป็นการศึกษาวิเคราะห์อุปลักษณ์ในหนังสือพระปฐมสมโพธิตามแนวภาษาศาสตร์ปริชาน มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาอุปลักษณ์เชิงมโนทัศน์ที่ปรากฏในหนังสือพระปฐมสมโพธิ และกระบวนการทางความหมายของการเป็นอุปลักษณ์เชิงมโนทัศน์ในหนังสือพระปฐมสมโพธิ ตามแนวคิดทฤษฎีภาษาศาสตร์ปริชาน โดยเก็บข้อมูลจากหนังสือพระปฐมสมโพธิ พระนิพนธ์ของสมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระปรมานุชิตชิโนรส  ๒๙ ปริจเฉท

ผลการวิจัยมีดังนี้

๑. รูปภาษาที่เป็นอุปลักษณ์ที่ปรากฏในหนังสือพระปฐมสมโพธิ สามารถจัดตามความหมายของอุปลักษณ์เป็น ๙ ประเภท ได้แก่ ๑) อุปลักษณ์มนุษย์ ๒) อุปลักษณ์สัตว์ ๓) อุปลักษณ์พืช ๔) อุปลักษณ์วัตถุ ๕) อุปลักษณ์สิ่งก่อสร้าง ๖) อุปลักษณ์อาการ ๗) อุปลักษณ์สงคราม ๘) อุปลักษณ์ธรรมชาติ และ ๙) อุปลักษณ์สิ่งเหนือธรรมชาติ 

๒. กระบวนการทางความหมายของการเป็นอุปลักษณ์ในหนังสือพระปฐมสมโพธิ สะท้อนให้เห็นมโนทัศน์ของผู้ใช้ภาษา โดยแสดงผลจากกระบวนการถ่ายโยงทางความหมาย จากวงความหมายต้นทางไปยังวงความหมายปลายทาง พบว่ามีกระบวนการถ่ายโยงทางความหมายทั้ง ๒ ประเภท คือ กระบวนการถ่ายโยงทางความหมายแบบเชิงเดี่ยว และกระบวนการถ่ายโยงความหมายแบบเชิงซ้อน นอกจากนั้น ผลการวิจัยพบว่าอุปลักษณ์เชิงมโนทัศน์ในหนังสือพระปฐมสมโพธิมีพื้นฐานมาจากประสบการณ์ทางร่างกาย การรับรู้ทางประสาทสัมผัส สิ่งแวดล้อม ตลอดจนประสบการณ์การเรียนรู้ทางธรรม สังคมและวัฒนธรรม

ดาวน์โหลด