บทคัดย่อ

   การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ คือ (๑) เพื่อศึกษาระดับขวัญกำลังใจในการปฏิบัติงานตามหลักสาราณียธรรมของบุคลากรโรงเรียนมัธยมศึกษา เขตบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร (๒) เพื่อเปรียบเทียบขวัญกำลังใจในการปฏิบัติงานตามหลักสาราณียธรรมของบุคลากรโรงเรียนมัธยมศึกษา เขตบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร โดยจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล (๓) เพื่อศึกษาปัญหา อุปสรรค และแนวทางพัฒนาขวัญกำลังใจในการปฏิบัติงานตามหลักสาราณียธรรมของบุคลากรโรงเรียนมัธยมศึกษา เขตบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร

การศึกษาครั้งนี้ใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสม (Mixed Method) โดยเป็นการวิจัยเชิงปริมาณ (Quantitative.Research) ซึ่งเป็นการวิจัยเชิงสำรวจ (Survey.Research).กับกลุ่มตัวอย่างที่เป็นบุคลากรโรงเรียนมัธยมศึกษา เขตบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร จำนวน ๒๒๒ คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที (t-test).และการทดสอบค่าเอฟ   (F-Test).ด้วยวิธีการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One.Way.ANOVA) และทดสอบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยเป็นรายคู่ด้วยวิธีผลต่างนัยสำคัญน้อยที่สุด (Least.Significant.Difference.:.LSD) และการสัมภาษณ์เชิงลึก (In-Depth Interview) โดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหาประกอบบริบท

ผลการศึกษาวิจัยพบว่า

๑..บุคลากรมีความคิดเห็นว่า ขวัญกำลังใจในการปฏิบัติงานตามหลักสาราณียธรรมของบุคลากรโรงเรียนมัธยมศึกษา เขตบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก( = ๔.๐๕) เมื่อพิจารณารายละเอียดแต่ละด้าน พบว่า บุคลากรมีระดับขวัญกำลังใจในการปฏิบัติงานตามหลักสาราณียธรรมอยู่ในระดับมากทุกด้าน

๒. เปรียบเทียบขวัญกำลังใจในการปฏิบัติงานตามหลักสาราณียธรรมของบุคลากรโรงเรียนมัธยมศึกษา เขตบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร โดยจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล พบว่า บุคลากรที่มีอายุและรายได้ต่างกัน มีความคิดเห็นต่อขวัญกำลังใจในการปฏิบัติงานตามหลักสาราณียธรรมของบุคลากรโรงเรียนมัธยมศึกษา เขตบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ ๐.๐๕ จึงยอมรับสมมติฐาน ส่วนบุคลากรที่มีเพศ ระดับการศึกษา สถานภาพ ตำแหน่ง และระยะเวลาปฏิบัติงานต่างกัน มีความคิดเห็นไม่แตกต่างกัน จึงปฏิเสธสมมติฐาน

๓. ปัญหา อุปสรรค และข้อเสนอแนะในการพัฒนาขวัญกำลังใจในการปฏิบัติงานตามหลักสาราณียธรรมของบุคลากรโรงเรียนมัธยมศึกษา เขตบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร บุคลากรยังขาดความรักความเมตตาต่อกัน มีความเห็นแก่ตัว ไม่ให้ความช่วยเหลือแก่คนอื่น พูดจาหยาบคาย พูดไม่เพราะ พูดจาเสียดสี นินทาว่าร้ายผู้อื่น มีจิตที่เป็นอกุศล คิดอิจฉาริษยา มีอคติ คิดกับผู้อื่นในทางลบ ตัดสินความไม่ดีของคนอื่นจากความคิดตนเอง ไม่ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน เอารัดเอาเปรียบคนอื่น แสวงหาผลประโยชน์ของตัวเองเป็นหลัก ไม่ให้ความสำคัญปฏิบัติตามกฎระเบียบอย่างเคร่งครัด หย่อนยานในระเบียบวินัย และไม่ค่อยยอมรับความคิดเห็นของผู้อื่น เอาความคิดเห็นของตนเองเป็นใหญ่ ความคิดเห็นของตนเองถูกต้องเสมอ ไม่ยอมรับความคิดเห็นที่ถูกต้องของคนส่วนมาก ไม่ยอมปรับความคิดเห็นของตนเข้าหาผู้อื่น ฉะนั้นแล้ว บุคลากรควรมีความเมตตาอนุเคราะห์ต่อกัน ช่วยเหลือเกื้อกูล ให้ความโอบอ้อมอารีย์ ตลอดจนการสร้างสัมพันธไมตรีที่ดีต่อกัน สนทนากันด้วยถ้อยคำที่สุภาพไพเราะ อ่อนหวาน มีเหตุมีผล ปลูกฝังความคิดในทางที่ดี คิดในทางบวก คิดในทางสร้างสรรค์ คิดด้วยความหวังดี ปรารถนาให้ผู้อื่นมีความสุข ช่วยเหลือเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กัน โดยมุ่งประโยชน์ส่วนรวมมากกว่าประโยชน์ส่วนตน ปฏิบัติตามกฎระเบียบอย่างเคร่งครัด ต่อเนื่อง สม่ำเสมอ เคารพกฎกติกาของหน่วยงาน และควรรับฟังความคิดเห็นของเพื่อนร่วมงาน ปรับความคิดเห็นของตนเองเข้าหาผู้อื่น แล้วยอมรับความคิดเห็นของส่วนรวมตามหลักประชาธิปไตย เพื่อนำไปเป็นแนวทางในการพัฒนาองค์กรต่อไป

 ดาวน์โหลด