บทคัดย่อ

                      วิทยานิพนธ์เรื่อง  “ศึกษาการปฏิบัติวิปัสสนากับการบำบัดเยียวยารักษาโรค” นี้มีวัตถุประสงค์ ๒ ประการ คือ  เพื่อศึกษาวิปัสสนาภาวนาในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท  และเพื่อศึกษาการปฏิบัติวิปัสสนากับการบำบัดเยียวยารักษาโรค  โดยการศึกษาข้อมูลจากคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท  ข้อมูลจากพระไตรปิฎก  อรรถกถา  ฎีกา  และคัมภีร์อื่นๆที่เกี่ยวข้อง  เรียบเรียงตรวจสอบโดยผู้เชี่ยวชาญ

                                 ผลการวิจัยพบว่า  การปฏิบัติวิปัสสนาภาวนามีการปฏิบัติ ๒ แบบ คือ  สมถยานิกะ ได้แก่  การปฏิบัติโดยอาศัยสมาธิในกรรมฐาน ๔๐ จนเกิดองค์ฌาน  แล้วยกจิตออกจากองค์ฌาน พิจารณาองค์ฌานโดยความเป็นพระไตรลักษณ์  วิปัสสนายานิกะ คือ  การปฏิบัติวิปัสสนาล้วนๆ โดยอาศัยอารมณ์ของวิปัสสนาได้แก่ ขันธ์ ๕  อายตนะ ๑๒  ธาตุ ๑๘  อินทรีย์ ๒๒  ปฏิจจสมุปบาท ๑๒  อริยสัจ ๔  โดยย่อสงเคราะห์เข้าใน รูป และนาม  การปฏิบัติวิปัสสนายานิกะเป็นการปฏิบัติให้รู้แจ้งในรูป  นาม  โดยความเป็นพระไตรลักษณ์

                                 โรค  หมายถึง  สภาวะที่ผิดปกติของร่างกายหรือจิตใจ  ซึ่งทำให้เกิดความไม่สบาย  โรคในทางพระพุทธศาสนาเกิดจาก  กรรม  จิต  อุตุ  อาหาร  โรคบางอย่างที่เกิดจากกรรมสามารถชะลอการส่งผลได้ด้วยการบำเพ็ญกุศลโดยการให้ทาน  รักษาศีล  และการปฏิบัติวิปัสสนา  พระพุทธองค์ตรัสเกี่ยวกับโรคว่ามี ๒ ชนิด คือ  โรคทางกายสามารถบำบัดได้ด้วยการเยียวยาตามอาการของโรค โรคทางใจ หมายถึง  โรคที่ทำให้เกิดความเร่าร้อนทางใจ รักษาได้ด้วยการให้ทาน  รักษาศีล  และเจริญภาวนา

                     จากการศึกษาวิปัสสนาภาวนาแบบสมถยานิกะ  จนสามารถเกิดองค์ฌาน  คือ  วิตก  วิจาร  ปีติ  สุข  เอกัคคตา  เมื่อทำฌานให้เกิดแล้ว ด้วยอำนาจของสมาธิสามารถระงับความเจ็บปวดที่ขึ้นเกิดทางกายได้ ดังเช่นกรณีของพระสารีบุตร  และพระอริยสาวกในขณะกำลังเข้าฌานสมาบัติภัยอันตรายต่างๆ  ไม่สามารถทำร้ายท่านได้

ดาวน์โหลด